Pontevedra, ao 24 de febreiro de 2009
OS TEUS OLLOS ABERTOS
A dozura dos teus ollos abertos,
Asemella unha vista de constante lus sutil.
Nos teus ollos cooridos
Espello constante do meu interior,
Docifico a miña mirada asulagada,
De sonos vivos que dabondo medran.
Estóu sumiso a túa mirada doce,
Respiro un ar limpo cun cheiro especial,
Que me achega a unha doce fervenza
De sonos acesos e relidades vitáis.
A lus constante dos teu ollos fermosos,
Me achegue a tí, constantemente,
Por eso estóu, diante di, sempre,
Diante dos tue ollos abertos.
Miguel Dubois
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario